year2560 - page 45

กรณียเมตตาสูตร
• กุลบุตรผู้ฉลาด พึงกระทำ�กิจที่พระอริยเจ้าผู้บรรลุ แล้วซึ่งพระนิพพานอันเป็ นที่สงบ
ระงับได้กระทำ�แล้ว,
• กุลบุตรนั้นพึงเป็นผู้องอาจ ซื่อตรง และ ประพฤติตรงดี เป็นผู้ที่ว่าง่ายสอนง่าย อ่อนโยน
ไม่ มีมานะอันยิ่ง,
• เป็นผู้สันโดษยินดี ในสิ่งที่ตนมีอยู่ เป็นผู้เลี้ ยงง่าย เป็นผู้มีกิจธุระน้อย เป็นผู้ประพฤติทำ�ให้
กาย-และ-จิ ตเบา,
• มีตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อันสงบนิ่ ง มีปัญญาฆ่ากิเลส เป็นผู้ไม่ คะนอง กาย
วาจา ใจ และไม่ พัวพันในสกุลทั้งหลาย,
• ไม่พึงกระทำ�กรรมที่ท่านผู้รู้ทั้งหลายติเตียนผู้อื่นว่าทำ�แล้วไม่ ดี,
• พึงแผ่เมตตาจิตว่ า ขอสัตว์ทั้งหลายทั้ งปวง จงเป็นผู้มีสุข มีจิ ตเกาะพระนิพพานแดน
อันพ้นจากภัยทั้งหลาย และจงเป็ นผู้ทำ�ตนให้ถึงความสุขทุกเมื่อเถิด,
• ขอสัตว์ ทั้งหลายทั้ งปวงทั้งหมดโดยไม่มีเหลือ ทั้ งที่มีตัณหาเครื่องทำ�ใจให้สะดุ้งอยู่
และ ผู้มั่นคงคือไม่มีตัณหาแล้ว ทั้ งที่มีกายยาว ใหญ่ ปานกลาง หรือกายสั้น หรือผอม
อ้วน เป็นผู้ที่เราเห็นแล้ วก็ดี ไม่ได้เห็นก็ดี
อยู่ในที่ ไกลหรือในที่ ไม่ไกล ทั้งที่เกิดมาในโลกนี้แล้ ว และที่ยังกำ�ลังแสวงหาภพเป็น
ที่เกิดอยู่ก็ดี จงเป็นผู้ทำ�ตนถึ งความสุขเถิ ด,
• สัตว์อื่นอย่าพึงรังแกข่มเหงสัตว์อื่น อย่ าพึงดูหมิ่นใครในที่ใดๆ เลย,
• ไม่ควรปรารถนาให้กันและกันมีความทุกข์ เพราะความกริ้วโกรธ และ
เพราะความเคี ยดแค้นกันเลย,
• มารดาย่อมตามรักษาบุตรคนเดียวผู้เกิดในตน ด้วยชีวิต ฉันใด,
• กุลบุตรพึงเจริญเมตตาจิตในใจไม่ มีประมาณ ในสัตว์ทั้งปวงทั้งหลายแม้ฉันนั้น,
• บุคคลพึงเจริญเมตตาให้มีในใจไม่มีประมาณ ไปในโลกทั้งสิ้น,
• ทั้งเบื้ องบน เบื้องตำ� เบื้องขวาง การเจริ ญเมตตาจิตนี้เป็นธรรมอันไม่แคบ ไม่มีเวร ไม่มีศั ตรู,
• ผู้เจริญเมตตาจิตนั้น จะยืนอยู่ก็ดี เดินไปก็ ดี นั่งอยู่ก็ดี นอนอยู่ก็ดี เป็นผู้ปราศจากความง่วง
เพียงใด,
• ก็สามารถตั้งสติไว้ได้เพียงนั้น บัณฑิ ตทั้งหลายกล่าวถึงกิริ ยาอย่างนี้ว่า เป็ นการเจริญ
พรหมวิหารในศาสนานี้,
• บุคคลผู้ที่มีเมตตา ไม่เข้าถึงความเห็นผิด เป็ นผู้มีศีล ถึงพร้อมแล้วด้ วยความเห็น คือ ปัญญา,
• นำ �ความหมกมุ่นในกามทั้งหลายออกได้แล้ว ย่อมไม่เข้ าถึงความเข้าไปนอนในครรภ์เพื่อเกิดอี ก
โดยแท้แล ฯ
(๒๕)
่