year2560 - page 38

• ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ทางเหล่ านี้แล คือข้อปฏิบัติ อันเป็นทางสายกลาง ซึ่งสามารถทำ�ดวงตาคือ
ปัญญา ทำ�ญานเครื่องรู้ ให้เป็ นไปเพื่อใจสงบระงับจากกิ เลส เพื่อความรู้ ยิ่ง เพื่ อความรู้ดี และ
เพื่อทำ�ให้กิเลสดับไปจากจิตคือเข้ าสู่พระนิพพาน ที่ ตถาคตรู้แล้วด้ วยปัญญาอั นยิ่ง ฯ
• ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สภาวะเหล่านี้แลเป็นตั วทุกข์อย่างแท้จริง คือ
• ความเกิด ก็เป็นทุกข์
• เมื่อความแก่ เข้ามาถึง ก็เป็ นทุกข์
• เมื่อความตายเข้ ามาถึง ก็เป็นทุกข์
• เมื่อความเศร้ าโศก ความรำ�ไรรำ�พัน ความเสียใจ และ ความคับแค้นใจ
เกิดขึ้ นมา ก็เป็นทุกข์
• เมื่อประสบพบกับสิ่ งที่ไม่ชอบใจ ก็เป็นทุกข์
• เมื่อพลัดพรากจากสิ่งอันเป็ นที่รั กที่ชอบใจ ก็ เป็นทุกข์
• และแม้คิ ดปรารถนาอยากได้สิ่งใด แต่ ไม่ได้สิ่งนั้นสมปรารถนา ก็เป็ นทุกข์
• กล่าวโดยย่อแล้วก็คื อ การหลงคิดว่าร่ างกายเป็นของเราของเขานั่นแล
เป็นตัวทำ�ให้ใจเกิดทุกข์อย่างแท้ จริง ฯ
• ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ ตัณหาคือความอยากไม่มีที่สิ้นสุดที่มีอยู่ในใจนี้แล
เป็นต้นเหตุ ทำ�ให้ใจเกิดทุกข์อย่างแท้จริง
• คือ มีความอยากเวียนว่ายตายเกิดอยู่รำ�ไป และ มี ความกำ�หนัดยินดีใน
รูป เสียง กลิ่น รส สัมผั ส ที่น่ารั กน่าปรารถนา ก็เป็นเหตุ ทำ�ให้ใจเกิดทุกข์
• สิ่งใดที่ยังไม่มี ก็คิ ดอยากจะให้มีขึ้นมา อย่างนี้ก็ทำ�ให้ใจเกิดทุกข์
• และเมื่อมี ทุกอย่างสมปรารถนาแล้ว ก็อยากจะให้ทุกอย่างคงทนอยู่ตลอดไป เมื่อมันจะต้อง
สลายหายไป ก็ร้อนใจไม่อยากให้ เป็นเช่นนั้น อย่างนี้ก็ยิ่งทำ�ให้ใจเกิดทุกข์หนักขึ้นอีก ฯ
• ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การดับตัณหาความอยากให้หมดไปจากใจด้ วยการ ละ วาง ปล่อย และ
ไม่คิดยิ นดีพัวพันอยู่กับตัณหาความอยากนั้นอีกเด็ดขาด คือ การดับทุ กข์ให้ หมดไปจากใจ
ได้อย่างแท้จริงฯ
• ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อปฏิบัติเพื่อนำ�กิเลสให้หมดไปจากใจนี้ มี ๘ อย่าง คื อ ปัญญาอันเห็ นชอบ
ความดำ�ริ ชอบ วาจาชอบ การงานชอบ การเลี้ยงชีวิตชอบ ความเพียรชอบ การระลึกชอบ และ
การตั้งจิตไว้ชอบ คื อข้อปฏิบัติเพื่อนำ�ใจให้หมดจากกิ เลส และ ดับความทุกข์ได้อย่างแท้จริง ฯ
• ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ดวงตาคื อปัญญาเห็นธรรม และการกำ�หนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึง
ความรู้แจ้ง และความมีใจสว่ าง ในธรรมทั้งหลาย ที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเรา
แล้วอย่างนี้ว่า “ความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ความเศร้ าโศก ความร่ำ�ไรรำ�พัน ความเสียใจ และความ
คับแค้ นใจ เป็นตัวทุกข์อย่างแท้ จริง” ฯ
(๑๑)
่
่