หลักการปฎิบัติธุดงควัตร

32 หลักการปฏิบัติธุดงค์ ก็ได้ แต่ว่าท่านเฉยกันได้หรือยัง เข้าในป่านี่มันเฉยได้เพราะมันอยู่ คนเดี ยว แต่ ไม่ แน่ นะ บางที คนเดี ยวมันก็โกรธตัวเองเหมื อนกัน ดี ไม่ ดี เอาอะไรวางไว้ ตรงไหนก็ไม่ รู้ เดิ นไปเดิ นมาลื มเสี ย แล้วหาไม่พบ โมโหตัวเอง นี่โทสะเกิด ไม่สงัดเสียแล้ว ไม่ใช่เมตตา เป็นอันว่ า ธุดงค์ จะต้ องมี อารมณ์ อย่ างนี้ ทรงตัว เมื่อทรงตัวแล้ ว การปฏิ บัติต้ องเป็นไปตามนั้น ไม่ มี การถือตัวถือตน ไม่ มีการแบ่ ง พรรคแบ่ งพวก ไม่ มี การถื อเราถือเขา ความเมตตาปรานี มี แล้ ว มันจะแบ่งพรรคแบ่งพวก ถือเราถื อเขายังไง กิจการงานทุกอย่างที่เกิดขึ้น ในระหว่างท่ามกลางสงฆ์เป็น ส่ วนกลางเราพร้ อมท�ำ เพราะอะไร เมตตา กรุณา และ ความกตัญญู ในพระพุทธเจ้าท่าน ถ้าไม่ท�ำก็เป็นคน อกตัญญู ไม่รู้คุณพระพุทธเจ้า สมบัติ ของพระพุทธเจ้า.. นี่ นี่ นักธุดงค์ เขาต้ องท�ำอย่างนี้ อันดับแรก.. จิตใจจะต้อง ทรงพรหมวิ หาร ๔ ให้ ครบถ้ วน ถ้ าขาดพรหมวิ หาร ๔ เสือกิ น หมด เข้าป่าตาย.. ไม่ต้องห่วง พระที่เข้าในป่าบอกว่ากลัวเสือ กลัว ช้ างนะ มันไม่ ได้ ความ แสดงว่ าจิ ตมันเลว มันถึ งได้ กลัว ถ้ าจิ ต ประกอบไปด้วยพรหมวิหาร ๔ ต้องไปกลัวอะไร สัตว์ในป่าทั้งหมด มันเป็นมิ ตรที่ ดี ส�ำหรับบุคคลผู้มี จิ ตทรงพรหมวิ หาร ๔ เคยเล่าให้ฟังไว้เสมอว่าเจอะช้าง ช้างเป็นมิตรที่ดี เสือมันนั่ง คุยกันทุกวันไม่เห็นมันว่าอะไร ไม่มีคาถาอะไร จะไปมัวนั่งว่าคาถา เสื อกิ นตาย ถ้าจิ ตทรงพรหมวิหาร ๔ ไม่มี สัตว์ตนใดมันกลัวเรา และ