หลักการปฎิบัติธุดงควัตร

หลักการปฏิบัติธุดงค์ 29 ศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้ า เราเลิ กคบ กิ เลส ตัณหา อุปาทาน และ อกุศลกรรม ขับไล่ อวิชชา ตัวใหญ่ คือ หัวหน้าพาลใหญ่ ให้พินาศไปด้วยก�ำลังของ ปัญญา คือ ไม่ติดใน ขันธ์ ๕ ไม่ติดใน ร่างกายของเรา และไม่ติดในร่างกายของบุคคลอื่ น นี่ ขอพูดแบบย่ อ ๆ ธุดงค์ นี่ พูด ๓ ปี ไม่ จบหรอก จะไป จบอะไร ธุดงค์ มี ตั้ ง ๑๓ ข้ อ ข้ อหนึ่ งพูดไปเป็นปี ยังไม่ จบ เป็น อันว่ าถ้ าเทศน์ จบแล้ วก็เถอะ คนฟังนี่ ตายเป็นแถว คนเทศน์ ก็ตายก่อนจบพอดี .. ก็ไม่ไหวใช่ไหม? ส�ำคัญที่ “จิตสงัด” ที นี้ รวมความว่ า ถ้ าเราจะประพฤติ ธุดงค์ เราจะอยู่ ในวัดก็ได้ อยู่ ในป่ าช้ าก็ได้ อยู่ ในป่ าชัฏก็ได้ อยู่ ที่ ไหนก็ได้ ค�ำ ว่ า “ธุดงค์” เราต้ องการความสงัด สงัดอะไร.. สงัดจากกิ เลส ที นี้ การสงัดจากกิ เลสนี่ ถ้ าเราอยู่ ในป่ า ถ้ าจิ ตมันมั่วสุม กับกิ เลส มันจะสงัดได้ ยังไง ถ้ าอยู่ ป่ าช้ าจิ ตเรายังมั่วสุมในความ รัก ความโลภ ความโกรธ ความหลง มันจะสงัดได้ ยังไงเป็น อันว่ า พราหมณ์ ถามองค์ สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาว่ า “พระอริยเจ้ าต้ องการป่ าช้ า ป่ าชัฏ บ้ านร้ าง เป็นที่ สงัดใช่ ไหม?” องค์สมเด็จพระจอมไตรทรงตรัสว่า “พราหมณะ! ดูก่อน.. พราหมณ์ พระอริยเจ้าต้องการที่สงัดจริง เพราะพระอริยเจ้า อยู่ป่าชัฏก็สงัด อยู่ป่าช้าก็สงัด อยู่บ้านร้างก็สงัด อยู่ในถ�้ำก็ สงัด อยู่ในบ้านในเมื องก็สงัด เพราะจิ ตท่านสงัดกิ เลสเสี ยแล้ว”