หลักการปฎิบัติธุดงควัตร

หลักการปฏิบัติธุดงค์ 17 ๗. สังฆาภิคีติ (น�ำ) หันทะ มะยัง สังฆาภิคีติง กะโรมะ เส ฯ (รับ) สัทธัมมะโช สุปะฏิปัตติคุณาทิยุตโต, โยฎฐัพพิโธ อริยะปุคคะละสังฆะเสฏโฐ, สีลาทิธัมมะปะวะราสะยะกายะจิตโต, วันทามะหัง ตะมะริยานะคะณัง สุสุทธัง. สังโฆ โย สัพพะปาณีนัง สะระณัง เขมะมุตตะมัง, ตะติยานุสสะติฏฐานัง วันทามิ ตัง สิเรนะหัง. สังฆัสสาหัสมิ ทาโส (ทาสี) วะ สังโฆ เม สามิกิสสะโร, สังโฆ ทุกขัสสะ ฆาตา จะ วิธาตา จะ หิตัสสะ เม. สังฆัสสาหัง นิยยาเทมิ สะรีรัญชีวิตัญจิทัง, วันทันโตหัง (ตีหัง) จะริสสามิ สังฆัสโสปะฏิปันนะตัง. นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง สังโฆ เม สะระณัง วะรัง, เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ วัฑเฒยยัง สัตถุสาสะเน. สังฆัง เม วันทะมาเนนะ (นายะ) ยัง ปุญญัง ปะสุตั สัพเพปิ อันตะรายา เม มาเหสุง ตัสสะ เตชะสา ฯ (หมอบกราบลงว่า) กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา, สังเฆ กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง, สังโฆ ปะฏิคคัณหะตุ อัจจะยันตัง, กาลันตะเร สังวะริตุง วะ สังเฆ. ง อิธะ,