ไทยไม่มีวันสิ้นชาติ

๕ ตกเป็นทาสของอังกฤษและฝรั่งเศสไปตามๆ กัน ประเทศอินเดียใหญ่ขนาดไหน ต้องตกเป็นทาสของอังกฤษ รวมทั้งปากีสถานและประเทศพวกแขกๆ ทั้งหมด แต่ว่าไทยเรามีคนกันอยู่กี่คน สมัยนั้น สมัยราชการที่ ๕ มีคนอยู่ ถึงล้านคนหรือเปล่าก็ไม่ทราบ เรามีกําลังน้อยแต่เราสามารถปลอดภัยจากความเป็นทาส แต่การจะเสียแขน เสียขา เสียพื้นที่ไปบ้างก็เป็นของธรรมดา หลักการของนักปราชญ์ก็มีอยู่ว่า ๑.เราจะยอมเสียทรัพย์เพื่อรักษาอวัยวะ ๒.เราจะยอมเสียอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต การมีพระราชกุศโลบายและกุศโลบายของพระราชา และขุนนางในสมัยนั้นฉลาดมาก ยอมเสียบางจุดของ ประเทศ เหมือนกับยอมเสียนิ้วบางนิ้วเพื่อรักษามือ ยอมเสียมือเพื่อรักษาแขน ยอมเสียแขนเพื่อรักษาร่างกายหรือ ชีวิต ถ้าหากว่าเราโง่ดึงดันพยายามต่อต้านข้าศึกที่มีกําลังสูงกว่าด้วยประการทั้งปวง เราก็ต้องเป็นทาสเขา เห็นหรือ ยังว่า “คําว่า การสลายตัวของชาติไทยน่ะ มันจะหาไม่ได้” ถ้าเราทวนต้นขึ้นไปตั้งแต่ไทยเริ่มตั้งความเป็นไทย ก็จะเห็นว่าจุดที่จะต้องสลายตัวของไทยมันนับครั้งไม่ ถ้วน แต่ทว่าวันนี้ขอใช้เวลาพูดเพียง ๑ ชั่วโมง เพราะว่าน้ําเกลือยังอยู่ที่แขน การพูดนี้ต้องนอนพูด นี่ดีไม่ดีคนฟัง บางท่านจะยกมือ สาธุ มันน่าจะพูดขาดใจตายไปเสียเลยนะไอ้ปากเสียคนนี้ ความจริงจะปากเสียหรือใจเสียอะไรก็ ตาม พูดให้ใจคนอื่นสบายใจกว่าและก็เป็นไปตามความเป็นจริง หวนกลับเข้าเรื่องต่อไป ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า อาตมายืนยันได้ยังไงว่า “ไทยจะไม่สิ้นชาติ” เราเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน วันนี้เป็น วันที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๒๔ และคําพยากรณ์ที่เล่าลือกันมามันก็เป็นเดือนตุลาคม ๒๕๒๕ เวลาอีก ๑๓ เดือน เท่านั้น เรามายืนยันกันว่า ไทยจะสลายตัวจริงดังเขาว่าไหม อาตมาขอรับเต็มคําว่า “ไทยจะต้องเป็นไทตลอดไป และไทยก็จะต้องเป็นไทที่ทรงไว้ซึ่งความมั่งคั่งสมบูรณ์ ไม่ใช่เป็นไทยที่ยากจนอย่างเช่นในปัจจุบัน” เวลานี้ ไม่ใช่เป็นไทยยากจนน่ะ แต่เป็นไทยอยากจน ความจริงประเทศไทยไม่ใช่ประเทศยากจน แต่ทว่าคนไทยที่ต้องจน เพราะคนอื่นเขาอยากให้จน พูดอย่างนี้สะเทือนใจใครมากไหม? ถ้าถามว่าเอาหลักฐานมาจากไหน วันหน้าค่อยพูด กัน วันหน้าค่อยรู้ มันก็ไม่ช้านักหรอกแล้วจะรู้ว่า “ใครน่ะมันเป็นคนอยากให้ไทยอยากจน ให้เหตุนั้นมันเกิด เสียก่อน” เหตุที่ทําให้คนไทยยากจนน่ะ ทํากันอยู่แล้ว ทํากันมานานแล้ว แต่ไทยก็ยังไม่พยายามจะจน ทุกอย่าง พยายามให้มันเครียดทางเศรษฐกิจ ไทยเราเป็นแบบนี้เพราะอะไร เพราะเมตตาเป็นสําคัญ คติของไทยคือ “เจ็บ แล้วไม่จํา จนแล้วไม่เจียม ทําไม่ค่อยจะจริง และก็ไม่อยากจะนิ่งเพื่อเอาดี” สําหรับคนบางพวก แต่ทว่าคนไทยที่ ดีเขามีอาการ