ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

62 ความเป็นเอกราชไว้ได้ด้วยความสุขุมคัมภีรภาพ หรือความฉลาดของฝ่ายบริหาร ความสามัคคีของ บุคคลที่อยู่ภายในประเทศ ความจริง ความสามัคคีกลมเกลียวกัน ยึดเหนี่ยวนํ้าใจซึ่งกันและกัน ก็มีพระพุทธศาสนาเป็น แกนสําคัญแกนหนึ่ง ที่บรรดาประชาชนชาวไทยเอานํ้าใจเข้ามายึดในพระพุทธศาสนาแล้วอยู่ด้วย ความเป็นสุข เพราะว่าพระพุทธศาสนาสอนให้พวกเราไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน ไม่ทําลายซึ่งกัน และกัน ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ซึ่งกันและกัน นี่ซีบรรดาท่านพุทธบริษัททุกท่าน ที่อาตมาพูดไปตามนั้นก็เพราะเห็นว่าบรรดานักบวชใน พระพุทธศาสนาน้อยท่านเต็มที เป็นจุดเล็กๆ ที่มีนํ้าใจเหมือนเด็ก สร้างความสั่นสะเทือนให้แก่ พระพุทธศาสนา ทีนี้ก็จะนํากําลังใจของบรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลายถ้วนหน้าหมดที่ยึดเหนี่ยว ทางใจ ถ้าเราเลิกคบพระพุทธศาสนาเสียแล้ว กําลังใจก็ไม่มีที่พึ่ง ก็มีอีกสถาบันหนึ่ง คือสถาบัน พระมหากษัตริย์ ก็รู้สึกว่าจะหาเพื่อนยาก เพราะว่าเพื่อนที่แท้ของสถาบันพระมหากษัตริย์ก็คือ พระพุทธศาสนา แล้วก็ศาสนาอื่นๆ เรียกว่าการทรงความดีนี่เป็นเพื่อนกัน คําว่าเพื่อนกันไม่ใช่ว่า ประชาชนหรือว่าพระเป็นเพื่อนกับพระเจ้าแผ่นดิน ไม่ใช่ นี่เป็นระเบียบปฏิปทา เพราะ พระมหากษัตริย์ทุกองค์ต้องทรงทศพิธราชธรรม คือธรรม ๑๐ ประการของพระมหากษัตริย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พระมหากษัตริย์องค์ปัจจุบัน ก็ทรงทศพิธราชธรรมครบถ้วนบริบูรณ์เราก็เห็นกัน อยู่แล้ว แต่ทว่ายังถูกจุดบางจุดเข้าโจมตี นี่แสดงว่าสถาบันของพระมหากษัตริย์สั่นคลอนสะท้อนอยู่ ตลอดเวลา แล้วมาสถาบันทางศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งพระพุทธศาสนา เราก็กําลังถูกขุดรากขุด โคนโค่นทิ้งไป เพราะอาศัยที่ท่านนักบวชบางท่านทําความเป็นที่ไม่ถูกใจของบรรดาพุทธบริษัทให้ เป็นจุดโจมตีของบุคคลภายนอกด้วย เขาจะช่วยกันรื้อถอนสถาบันของพระพุทธศาสนา ทีนี้การที่ อาตมาเอะอะโวยวายไปนั้น ไม่ใช่อะไร บรรดาท่านพุทธบริษัท ต้องการจะงมเข็มในพระมหาสมุทร เข็มน่ะเล็ก พระมหาสมุทรใหญ่ แต่ว่าอย่างไรก็ดี การที่เราจะงมเข็มในมหาสมุทร ถ้าเราไม่ละความ