ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

58 พระเจ้ามังราย เมื่อได้รับทราบว่าเป็นพระบรมสารีริกธาตุ ก็อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุด้วย กองเกียรติยศใหญ่พร้อมด้วยข้าราชบริพารทั้งหมด พร้อมด้วยพระมหาวชิรโพธิ ร่วมไปด้วยฤาษี ทั้งหมดอีกห้าร้อยเศษ ขอต่อท้ายเศษไปหน่อย นี่ไม่กี่นาทีละ ต่อท้ายเศษไปแล้ว นี่นานๆ ไปก็ ต่อท้ายอีกสูญๆ ก็เป็น ๕๐๐๐ ไป หลายๆ วันก็ต่ออีกสูญเป็น ๕ หมื่น หนักเข้าๆ ก็ต่อไปอีกสูญ เป็น ห้าแสน ห้าล้าน ห้าโกฏิ นี่ไทยอดมีหางไม่ได้ เป็นเรื่องธรรมดา ในเมื่อพระมหาวชิรโพธิกับคณะของท่าน พร้อมด้วยพระเจ้ามังรายกับคณะราชบริพารของ ท่าน ชาวบ้านทั้งหมด ไปถึงบนยอดดอยตุง พระมหาวชิรโพธิจึงอธิษฐานขออัญเชิญอํานาจพระ พุทธบารมีขอพระบรมสารีริกธาตุนี้จมลงไปในนั้นอีก เป็นที่ใกล้ๆ กันกับที่พระเจ้าอติชาติศัตรู บรรจุไว้ เวลานี้เขาจึงได้ทําสถูปขึ้น ๒ สถูปเป็นเจดีย์ แล้วก็มีกระจกสีทองปิด ราคาแพงมาก แล้วก็มี รั้วรอบขอบชิด แหม สวยงามมาก มีวิหารสวยกําลังน่ารัก แล้วมีพระพุทธรูป ลานบริเวณนั้น กว้างขวางดีจริงๆ เวลาขึ้นไปในที่นั้น ขณะที่ขึ้นไปก็รู้สึกว่าเหนื่อย เพราะระยะทางไกลตั้ง ๑๗ กิโลเมตร ที่ครูบาชุ่ม โพธิโก ท่านไปทําทาง อาศัยชาวป่าชาวเขา ถวายกําลังแรงงานและอาหารเสร็จ คือมาช่วย เขานําอาหารมาช่วยเสร็จ พอขึ้นไปแล้วมันก็เหนื่อย มันไกล เหนื่อยใจด้วย แต่ไปถึงบน ยอดนั้นแล้ว ก็ปรากฏว่าเย็นสบาย หายเหนื่อยทันที จิตใจชุ่มชื่น จะมองดูเหล่าบุรุษสตรีที่ถนน มอง ไม่เห็นเพราะมีหมอกมันบังตา เป็นอันว่ามีบุญวาสนาบารมีมาก ได้ขึ้นไปอยู่เหนือหมอกหรืออยู่ เหนือเมฆ ดีไม่ดีก็เดินชนกันกับเมฆ นี่แหละ บรรดาท่านพุทธบริษัท ความสําคัญของดอยตุงหรือว่าดอยธงก็อยู่ที่พระบรม สารีริกธาตุ และพระราชศรัทธาของพระเจ้าอติชาตศัตรู ร่วมกับพระมหากัสสปและประชาชนคน ทั้งหมดในสมัยนั้น และของพระเจ้ามังราย ร่วมกับพระมหาวชิรโพธิ พวกเราเหล่าพุทธบริษัท โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาตมา บวชในพระพุทธศาสนานี่ จะบอกว่าเป็นพระก็ไม่น่าเชื่อนัก เขาแปลพระ ว่าผู้ประเสริฐ นี่บางทีการพูดนี่บางทีก็ไม่ประเสริฐ จนกระทั่งมีคนเขามาถามกันว่า เอ หลวงพ่อนี่ก็มี