ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

47 พออาตมาทราบว่าหลวงปู่ทิมอยู่ที่ไหนก็เดินไปที่นั่น ปรากฏว่าหลวงปู่ทิมนี่เป็นโรคอะไร ไม่ทราบ ตั้งครรภ์มาประมาณ ๗ เดือน คือท้องใหญ่น่ะ คล้ายกับคนมีครรภ์ ๗ เดือน พันเอกชวาล ไปอ้อนวอนจะให้ท่านเข้าโรงพยาบาล ท่านไม่ยอมเข้า เมื่ออาตมาไปถึงแล้ว ท่านก็ดีอกดีใจ กะเหรี่ยงที่เฝ้าอยู่บอกว่าทุกวันท่านไม่ยอมพูดกับใคร แต่วันนั้นพออาตมาเข้าไปท่านก็พยายามลุก ขึ้นนั่ง ก็บอกว่าหลวงปู่ไม่ต้องนั่งหรอกขอรับ ก็เข้าไปกราบท่าน ท่านไม่ยอม ท่านลุกขึ้นนั่ง ยิ้มแย้ม แจ่มใส หน้าตาสดชื่นเป็นพิเศษ จึงได้กราบเรียนว่าหลวงปู่ขอรับ มันถึงเวลาหรือยัง ขันธ์ ๕ มันถึง เวลาพังหรือยัง ท่านบอกว่ายัง เมื่อท่านบอกว่ายัง ก็เลยกราบเรียนท่านว่า เวลานี้ ญาติโยมพุทธบริษัท ลูกหลานทั้งหลายที่มาด้วยกันทุกคน มีคนประมาณเกือบ ๒๐๐ คนเศษ ความจริงเขาจะมากัน มากกว่านี้ หลวงปู่คําแสนวัดสวนดอก หลวงปู่คําแสนวัดดอนมูลท่านก็จะมาด้วย แต่บังเอิญรถผม เสีย เสียเมื่อวานนี้มาไม่ได้ มาวันนี้คนก็เลยน้อยไป ต้องการอยากจะให้หลวงปู่ไปรับการรักษาใน โรงพยาบาล กระผมทราบดีว่าหลวงปู่ไม่สนใจเรื่องขันธ์ ๕ แต่ให้การรักษามันเป็นความดีของ บรรดาลูกบรรดาหลาน ก็ขอให้ลูกหลานบูชาความดีของหลวงปู่ด้วยการให้การรักษาพยาบาล ให้ไป โรงพยาบาล ท่านยอมรับบอกไป เมื่อให้ไปก็ไป แต่ท่านบอกๆ ว่าครูบาวงศ์ท่านกําลังทําพิธีทางจิต อีกกี่วันก็ไม่ทราบ จึงให้คนไปถามครูบาวงศ์ ครูบาวงศ์บอกว่าไม่เป็นไร พรุ่งนี้สายๆ ไป โรงพยาบาลได้ พอเวลาล่วงไปอีกเล็กน้อย พ.อ.ชวาลก็ไปถึง จึงได้บอกว่าเรียบร้อยแล้ว วันนั้น คุณหญิงเยาวมาลย์ได้ถวายทุนเริ่มต้นในการสร้างพระพุทธรูป เพื่อเป็นการถวายบุญกับท่านห้าพัน บาท เป็นเงินเริ่มต้น บรรดาพุทธศาสนิกชนที่ไปด้วยกัน ทั้งๆ ที่ทําบุญกันเกือบจะหมดตัวแล้ว ก็รวม กําลังกันตามศรัทธาได้อีก ๔ พันบาท รวมเป็น ๙ พันบาท อาตมาเองคราวไปที่นั่นมีชาวบ้านพุทธ บริษัท แทนที่จะถวายแต่หลวงปู่ชุ่ม เขามาใส่ย่ามอาตมา ไม่ทราบว่าเท่าไหร่ นับไปนับมา เอามานับ ได้ ๑,๗๔๕ บาท เลยถวายไว้เป็นค่ารักษาโรค แล้วบรรดาพุทธบริษัทที่ไปด้วยกันถวายร่วมเข้าไป อีก รวมประมาณ ๑ หมื่นบาท ตอนก่อนนับได้ ๙ พันเศษ แล้วถวายกันเข้าไปอีก ไม่ทราบว่าเท่าไหร่ ถึงหมื่นหรือไม่ถึงก็ไม่ทราบหรือจะเกินก็ไม่ทราบเหมือนกัน เป็นอันว่างานชิ้นสําคัญ คือ การที่