ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

46 ให้วัดเป็นศูนย์ใจกลางของพุทธบริษัทชาวกะเหรี่ยง นี่เรามาช่วยกันแบบนี้ดีไหม แล้วก็ไม่ได้คิดจะ ช่วยจุดนี้จุดเดียว ถ้ามีชาวป่าชาวเขาที่ไหนพอจะทําได้ ก็จะทําแบบนี้เรื่อยๆ ไป ตามกําลังที่บรรดา ท่านพุทธบริษัททั้งหลายจะสงเคราะห์ อาตมาน่ะไม่มีเงินกับเขา เวลานี้ทําการก่อสร้างอยู่มันก็ยํ่าแย่ เต็มที เงินจะซื้อกาแฟก็ไม่มีจะฉัน เพราะเงินที่บรรดาท่านพุทธบริษัทถวายมาเป็นส่วนตัวนั้น ก็เป็น ส่วนตัวเสียหมดจริงๆ คือตัววัด ไม่ใช่ตัวอาตมา นอกจากค่ายารักษาโรคบ้าง อะไรบ้างเล็กๆ น้อยๆ ตามความจําเป็น ที่จะจ่ายหนักก็คือค่ากระแสไฟฟ้าเดือนละพันเศษ ค่าอาหารการบริโภคของคน และพระสงฆ์ที่เข้ามา นี่เป็นเรื่องจ่ายหนัก ส่วนตัวของอาตมาเองจริงๆ บางเดือนหนึ่งก็ไม่ถึง ๑๐๐ มันจ่ายนิดหน่อยตามความจําเป็นเท่านั้น คือไม่ได้รัดเข็มขัด ไม่ได้แขม่วท้อง แต่ทว่าประหยัด ถือว่า เรื่องส่วนตัวมีความสําคัญน้อย เรื่องสาธารณประโยชน์มีความสําคัญใหญ่ จึงขอบอกบุญบรรดาท่าน พุทธบริษัททั้งหลายว่า วันที่ ๑๕ กับวันที่ ๑๖ พฤศจิกายน จะไปถวายกฐินที่วัดจามเทวี ที่หลวงปู่ทิม เพื่อสร้างพระอุโบสถ แล้วก็จะนําเครื่องกําเนิดไฟฟ้า เครื่องสูบนํ้า พร้อมทั้งอุปกรณ์เสร็จ คิด เบ็ดเสร็จก็ประมาณสัก ๒ หมื่นบาท จะไปถวายหลวงปู่วงศ์ เพื่อเป็นการช่วยกันดึงกําลังใจของ ชาวเขาเข้าไว้ แล้วเมื่อเข้าไปที่นั่นแล้วก็ปรากฏว่าเห็นสถานที่เขาเป็นที่น่ารื่นรมย์ กุฏิเจริญพระกรรมฐาน ท่านทําไว้สวยงามมาก เป็นดินแดนที่เหมาะสม มีความเงียบสงัด อาตมามีความตั้งใจว่าจะส่งพระไป ฝึกพระกรรมฐานที่นั่น สําหรับพระที่มีความตั้งใจในการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ต้องการธุดงค์ มีความ ประสงค์จะส่งไปที่นั่นไม่ต้องธุดงค์แต่พระอะไรจะไปที่นั่น ต้องฝึกการกินเจไว้ก่อน คือไม่กิน เนื้อสัตว์ เพราะพื้นบ้านเขาทั้งหมด เขาไม่ยอมกินของคาวเด็ดขาด นี่เป็นความดีส่วนหนึ่ง คือ ป้องกันไม่ให้ชาวบ้านทําลายชีวิตสัตว์ จัดเป็นอภัยทาน พระที่มีความสามารถอย่างครูบาวงศ์นี่หา ยาก บรรดาท่านพุทธบริษัท