ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

40 วงศ์อําเภอลี้ เมื่อรถมาเสียท่าเสียแบบนั้นทั้งสองท่านก็ไปไม่ได้ ความจริงทั้งสองสามท่านนี่ท่านเป็น ลูกศิษย์ครูบาศรีวิชัยเหมือนกัน อาตมาก็เลยมาคุยโอ้อยู่ที่วัดสวนดอก คอยรถจนกว่าจะเสร็จ ทําเป็น ทองไม่รู้ร้อนไม่กลุ้มไม่เกลิ้มอะไรทั้งหมด มันอยากจะเสียก็เสียจะว่ายังไง เมื่อตั้งใจไว้แล้วว่า แพทย์ หญิงวีวรรณ คํานวณกิจ ให้รถไป ให้นํ้ามันด้วย ให้คนขับด้วย เวลาเสียหายเราก็ไม่ต้องซ่อม ต้องไม่ เสียสตางค์ แต่วันนั้นแพทย์หญิงวีวรรณ คํานวณกิจ ไม่ได้ไปกับรถใหญ่ ก็เลยกลายเป็นฝ่ายจ่าย สตางค์ เกียร์ค้าง เมื่อช่างเขาดูแล้วก็ปรากฏว่าไม่มีอะไร ถอดออกมาแล้วก็ใส่ใหม่ใช้ได้เลย ถ้าจะ ถามอาตมาว่าวันนั้น ทําไมรถจึงเกียร์ค้าง ก็ต้องตอบว่า ลางสังหรณ์มันเกิด ถ้าหากว่าอาตมาไปตอน กลางวัน ก็อาจจะมีรถหลายคันตามไปด้วย แล้วในจํานวนรถที่ไปนี่แหละก็จะกลายเป็นรถพลัดถนน ไปคันหรือสองคันอีก เมื่อรถของอาตมาเสียขบวนเสียคันเดียว รถทั้งหลายที่คอยจะไปด้วยก็เลยไป ไม่ได้ ต่างคนก็ต่างแยกกันไปตามอัธยาศัย ไปนมัสการพระสุปฏิปันโน อาตมาก็รู้สึกขอบคุณหลวง ปู่คําแสน วัดสวนดอก เมื่อเราไปพักกุฏิท่านตามสมควร ใช้เวลาเล็กน้อยก็เห็นว่าไม่สมควรที่จะ รบกวนท่าน เพราะเราเป็นแขก ถ้าเรานั่งนานก็ไม่ได้พัก จึงได้ชวนพระกับคณะบริษัทมาที่ศาลา ศาลาที่หลวงปู่ครูบาศรีวิชัยสร้างไว้ ใช้เงิน ๘๘,๐๐๐ ใช้เวลาสร้าง ๘ เดือน ถ้าจะสร้างเวลานี้เห็นจะ ถึง ๘ ล้าน หลีกท่านมา แต่ท่านก็ตามมาคุยด้วยจนเกือบจะคํ่า อันนี้เป็นพระคุณใหญ่ของท่าน พอ เวลาประมาณใกล้ ๑๙ นาฬิกา รถก็มารับ เขาทํางานเสร็จ อาตมาก็นั่งรถแลนด์โรเวอร์ที่เขามานําทาง ไป ไปที่เหมืองของคุณชูเกียรติที่อําเภอลี้ พอไปถึงที่นั่นก็ปรากฏว่าคณะที่ไปก่อนมีความเป็นห่วง เป็นใยกันมาก ท่านเจ้าของเหมืองก็ดีแสนดี ดีเป็นกรณีพิเศษ ขอบอกไว้สักหน่อยก็ได้ว่า ทั้งตาและ ยายตลอดจนพี่สาวที่เป็นเจ้าของเหมืองเป็นคนที่เข้าถึงพระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง มีใจมั่นคงใน พระรัตนไตร ในไตรสรณาคมน์ พูดกันแค่นี้ก็พอ หรือพูดอีกสักนิดก็ได้ คือจิตใจมีความสว่างพอ สามารถจะเห็นอทิสมานกายได้ เอาเท่านี้พอนะ เป็นอันว่านอนพักที่นั่น นอนสบาย ตอนเช้าท่านก็ถวายพระแร่ เขาเรียกแร่อะไรก็ไม่รู้ มี สภาพเหมือนแล้ว ถวายมาไว้ประจําอุโบสถที่สร้างใหม่ แต่พระองค์นี้ต้องเก็บให้ดี บรรดาท่านพุทธ