ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

34 ความจริงวัดชัยมงคล หรือวัดวังมุยอยู่ในเขตจังหวัดเชียงใหม่ แต่ว่าถ้าจะเดินทางให้ใกล้ ก็ ต้องเดินทางผ่านจังหวัดลําพูน เพราะว่าเขตของจังหวัดลํ้าลงมามาก คือว่าเขตจังหวัดเชียงใหม่ยาวลง มาคร่อมจังหวัดลําพูนอยู่มาก หลายกิโลเมตร เกือบจะคลุมจังหวัดลําพูนไว้หมด ก็ตกลงกันตามนั้น ถึงเวลาเช้าตรู่ หลวงพ่อคําแสน เจ้าอาวาสวัดดอนมูล อําเภอสันกําแพงก็เลี้ยงข้าวต้มแก่ บรรดาท่านพุทธบริษัทที่ไปพักที่นั่น แล้วท่านก็มาด้วย ระหว่างที่ขบวนเดินทางออกมาจากอําเภอ สันกําแพง พอมาถึงวัดเจดีย์หลวง อาตมาก็เข้าไปประกาศกับบรรดาท่านพุทธบริษัท ให้ถือรถ อาตมาเป็นรถนําให้เป็นขบวนเข้าไป ปรากฏว่าขบวนนี้ยาวเหยียดมาก บรรดาท่านพุทธบริษัท อาตมาเองก็ไม่ได้นับ เฉพาะรถส่วนตัวคือรถโฟล์คกับรถเก๋งก็ยาวเหยียดอยู่แล้ว ต่อมาก็เป็นรถบัส บ้าง รถทัวร์บ้าง สําหรับรถบัสกับรถทัวร์ไม่ได้นับ เข้าใจว่าใกล้จะถึง ๒๐ คัน รถเก๋งกับรถโฟล์คอีก ต่างหาก ในขณะที่เดินทางออกจังหวัดเชียงใหม่ ก็ปรากฏว่าในระหว่างทางฝนตกหนัก อาตมา พิจารณาว่าทางแคบที่จะเข้าไปวัดวังมุย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนวันที่ ๒๐ (ที่พูดนี่เดินทางวันที่ ๒๑) ตอนวันที่ ๒๐ นี่ ได้นํารถโฟล์คตู้ของ พ.ท.แพทย์หญิงวีวรรณ คํานวณกิจ ซึ่งถวายให้ใช้ ได้นํารถ โฟล์คเข้าไปตรวจทาง เห็นว่าเฉพาะรถโฟล์คเอง เวลาเดินทางเข้าไปก็ต้องระมัดระวังมาก เพราะทาง แคบ เมื่อเลยทางไปแล้วจะถอยหลังมากลับรถก็แสนจะลําบาก จึงได้พิจารณาเห็นว่า ถ้าปล่อยให้รถ เข้าไป ความสังหรณ์ใจ – พูดว่าความสังหรณ์ใจดีกว่า ถ้าจะไปบอกว่าเทวดาบอก ประเดี๋ยวเพื่อนจะ หาว่าอวดอุตริมนุสธรรมเสียอีก เอาเสียหน่อยดีไหม ไหนๆ เพื่อนก็หาอวดอุตริมนุสธรรมอยู่แล้วนี่ อย่าเอาเลยดีกว่านะ ใช้คําว่าสังหรณ์ใจดีกว่า สังหรณ์ใจว่ารถบัส ๒ คันจะพลัดถนน จึงได้นําขบวน เข้าวัดจามเทวี พอเข้าถึงวัดจามเทวี ความจริงหมายกําหนดการในที่นั่นไม่มี ฝนก็ตกหนัก เมื่อคนเข้า ไปมากปรากฏว่าเมื่ออาตมาเข้าไปถึง พระลูกศิษย์ของหลวงปู่ทิม ความจริงขณะนั้นหลวงปู่ทิมท่าน ไม่อยู่ เห็นเข้าก็ไม่รอแล้ว พระคุณเจ้าองค์นี้ดีมาก ขอชมเชยไว้ ลืมถามชื่อท่าน เห็นเข้าท่านก็ไม่ฟัง แล้ว คว้าเสื่อออกมาองค์เดียว (ท่านเฝ้ากุฏิอยู่องค์เดียว) คว้าสื่อได้ท่านก็ลากออกมาๆ ปูกันเป็นการ ใหญ่ ความจริงพระแบบนี้น่าสรรเสริญมาก อาตมาขอเทิดทูนความดีของพระคุณเจ้ารูปนี้ไว้ ณ ที่นี้