ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

32 ไม่อยากได้ของท่าน เอาแบ่งเฉลี่ยความสุข สร้างถาวรวัตถุ ช่วยประเทศชาติ ศาสนา ทําบุญให้เป็น สาธารณประโยชน์ หลวงปู่คําแสนเล่าให้ฟังต่อไปว่า เวลาพอเขาขุดทรัพย์ได้ไปชิ้นเล็กๆ จะเป็นพระชินสักองค์ หนึ่ง แต่ความจริงของมีมาก ถ้าจะพูดเป็นกําลังทองจริงๆ เขาบอกอย่ากระซิบไป มันหนักเกินกว่า ๒,๐๐๐ บาท นี่ตาผีเจ้าของเขามาบอกว่าอย่าพูดไปนา นี่ฉันไม่ได้พูดนี่ เล่าให้ชาวบ้านเขาฟัง เพราะว่าเขาไปเอาก็เอาไม่ได้ทอง เงินต่างหาก ของอื่นต่างหาก มีพระเครื่องอยู่กะปุกหนึ่ง พระก็ พระทั้งนั้น พระเก่าพระใหม่ก็พระเหมือนกัน หมดเรื่อง ขอให้เป็นพระที่ทําพระมีศีลก็แล้วกัน ถ้า พระศีลขาดก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร อะไรก็ตาม ถ้าเราหยิบขึ้นมาบูชาถึงสมเด็จพระจอมไตรบูชา แล้วก็ใช้ได้ ท่านบอกว่า พอเขาขุดไปแล้ว กลางคืนท่านเจริญพระกรรมฐาน คืออยู่ในสมาบัติ ที่ เรียกว่าผลสมาบัติ ไอ้พวกมาทุบประตูปังๆๆๆ ท่านก็เลยร้องบอกว่า นี่พระจะทําบุญทําทาน ทําจิต เป็นสมาธิ ทําใจสบาย ตัดกิเลส มันก็เลยเงียบ ประเดี๋ยวมันก็ไปเคาะทางฝาด้านหัวนอนอีก ตังๆๆๆ เข้าให้ แล้วก็เลยบอกนี่แกจะมาเคาะทําไม ใครเขาเอาของแกไป แกก็ไปตามเอาซี มาเคาะฉันทําไม มากวนฉันทําไม มันก็เลยหายไป ปรากฏว่า ๒ – ๓ วัน ยายชีก็เลยนําคณะเอาของมาคืนที่เดิม แล้ว ในขณะนั้นเอง ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเห็นจะเป็นคนแถวนั้น แกเล่าให้ฟังเหมือนกัน บอกว่า คนข้างบ้าน ของแกเคยมาพบขอก็ชิ้นเล็กๆ มีค่าไม่มาก เห็นแล้วก็เอาไปเก็บไว้ที่บ้าน เก็บได้คืนเดียว พอรุ่งขึ้น เช้าต้องเอามาคืน เพราะเจ้าประคุณไปกวนเสียอย่างหนัก เมื่อคุยกับท่านพอสมควรแล้วก็ขอลากลับมาที่พัก ถึงเวลาตอนเย็นท่านก็มาเยี่ยมเยียนบรรดา ญาติโยมพุทธบริษัท แต่ความจริงท่านจะมานานแล้ว ท่านมาได้คํ่าเพราะแขกมาก จะลุกยังไง ปั้ดโท่ ท่านก็นั่งเสกปลุกพระเครื่อง เครื่องรางของขลังอะไรก็ช่างชาวบ้านเขาว่า แต่ท่านผู้นี้ท่านไม่ได้ปลุก ท่านอาราธนาบารมี พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ท่านไม่ได้ใช้คาถาปลุก ไม่ต้องไปปลุกท่าน พระพุทธเจ้า ขอบารมีท่านดีกว่า เพราะพระบารมีท่านมีแล้ว ไอ้พวกเราซี ยังหลับอยู่ ท่านก็กลับมา