ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

31 เหาะกลับ คุยกันไปคุยกันมา ความจริงสถานที่นี้เคยไปมาครั้งหนึ่ง เดินไปเดินมาไปเห็นทองคําเข้า แต่มันอยู่ลึก ความจริงก็มีไม่มาก ถ้าจะเทียบเป็นนํ้าหนักก็ไม่เกิน ๓๐๐ กิโล มันนิดหน่อย ถ้าจะขุด มาก็น่ากลัวถูกผีตีคอหักตาย พอขึ้นไปท่านก็คุยให้ฟังว่าเมื่อเร็วๆ นี้มียายชีมาองค์หนึ่ง แล้วมีบริษัท ของยายชีมาด้วย มาถึงก็ไม่นั่งบนกุฏิ นั่งข้างล่าง มานั่งเข้าสมาธิ ดูทรัพย์สินต่างๆ ในสถานที่นี้จะมี ไหม ความจริงพวกเจริญสมาธิ ถ้ามีความโลภแบบนี้แล้วก็เลิกเจริญเสียดีกว่า เราทํากันเพื่อตัดความ โลภ ความโกรธ ความหลง นี่ยังไปแสดงเดชอํานาจดูทรัพย์ใต้ดิน โธ่เอ๋ย ยังงี้ไม่บวชหรอกชีนะ บวชทําไม บวชเข้าไปแล้วมันโกนหัวคล้ายพระ แล้วเขาก็ประณามว่าสาวกขององค์สมเด็จพระ สัมมาสัมพุทธเจ้าน่ะ เลวแบบนี้เจียวรึ ไปนั่งดูทรัพย์ ไปนั่งดูหวย ไอ้กิเลสในใจน่ะไม่ดู แล้วบวชเข้า ไปแล้วบอกว่าจะไปละโลภะ โทสะ โมหะ มันจะละอะไร ดันพอกเข้าไปอีก ทรัพย์เขาอุตส่าห์ฝังไว้ ใต้ดินยังไปดู ดูก็รู้เหมือนกันว่ามีทรัพย์ แต่ว่าเป็นจุดเล็ก ไม่ใช่จุดใหญ่ จุดใหญ่อยู่ห่างจากนั้นไปอีก ประมาณสัก ๑๐๐ เมตรเห็นจะได้มัง ประมาณสัก ๑๐๐ เมตร แต่อยู่ลึก บอกไม่ได้หรอก ใครไปขุด เมื่อไรก็ตายเมื่อนั้น ไม่มีประโยชน์ เห็นก็เห็นเป็นกีฬาเล่นสนุกๆ เขาอยากจะให้เห็นก็เห็น อีตรงนั้น ก็เห็นเหมือนกัน ยายชีชี้ที่ว่าตรงนั้นมีทรัพย์ แต่ทรัพย์ส่วนเล็ก ท่านบอกว่าท่านเคยพบประวัติ พบที่ ไหน? ใครเขาเขียนไว้ล่ะ บรรดาท่านพุทธบริษัทไม่มีใครเขาเขียนไว้ ทําไมรู้ประวัติได้ นี่มันเรื่อง ของพระ ไอ้เรื่องผีๆ สางๆ เทวดาหรือพรหม หรือนรกสวรรค์นี่เป็นเรื่องธรรมดาๆ มีความรู้ กระจุ๋มกระจิ๋มก็รู้ได้แล้ว มันเรื่องไม่หนัก ท่านบอกว่าเคยมีเศรษฐีใหญ่ แกขี้เหนียวมาก ไม่เคย ทําบุญทําทาน เวลาก่อนจะตายเอาทรัพย์ฝังไว้ แกขี้เหนียวนี่ จะใช้แกก็ไม่ใช้ หาเช้ากินเย็น หาเย็น กินเช้าทําพอกิน ทรัพย์สําคัญส่วนใหญ่แกไม่ใช้ ฝังดินไว้ ไอ้แบบนี้ไม่มีเลยดีกว่า มันไม่ห่วง ถ้ามี แล้วไม่ใช้ ไปฝังดินไว้ยังงั้น มีก็นั่งห่วง มันอดห่วงไม่ได้ ท่านบอกว่าเวลานี้ เจ้าของตายแล้วเป็น เปรต ดีไหมล่ะ นี่บรรดาพระทั้งหลายที่มีสตางค์มากๆ เอาไปฝังไว้ตามธนาคารน่ะ ขุดเอามาใช้เสีย บ้างนะขอรับ ฆราวาสฝังทรัพย์ตัวเองไว้ ตายไปเป็นเปรต พระฝังไว้ที่เขายกขึ้นเป็นพุทธบูชา ธรรม บูชา สังฆบูชา ตายแล้วลงอเวจี พยายามขุดๆ มาบ้างนะขอรับ เอามาแบ่งกัน ไม่ต้องแบ่งกับผม ผม