ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

30 กับพระสมชาย แล้วใครอีกคนเป็นฆราวาส เดินออกไปวัดที่ท่านอยู่ หลวงพ่อคําแสนนี่มี ๒ วัด ท่าน ไปปลูกไว้ในป่าชัฏอีกวัดหนึ่งเป็นกายวิเวกสําหรับพระกรรมฐาน เพราะว่าตามปกติท่านชอบธุดงค์ เวลานี้ ท่านบอกว่าขาหักหมดแล้ว เดินไม่ไหวเพราะความแก่มันกิน พอเดินออกนอกวัดก็พบบรรดา ท่านพุทธบริษัทเจ้าหน้าที่โรงงานยาสูบ ไร่ทดลองยาของเกษตรประมาณสัก ๑๐ คนเศษ จอดรถกึก เข้าพอดี พอเดินไปแกรีบวิ่งลงจากรถมายกมือไหว้ ว่าเกือบไม่ทันหลวงพ่อ ถามว่าทําไม ตอบว่าผม อยู่ที่สถานีทดลองยาสูบ จะมานมัสการหลวงพ่อ บอกว่าดีแล้ว เข้าไปคุยกับเจ้ากรมก่อน เดี๋ยวฉันจะ หัดเดินสักพักก่อน มันจะเดินไม่เป็นอยู่แล้ว พอไปถึงหลวงปู่คําแสน ตอนแรกท่านบอกว่า เดี๋ยว ก่อน จะไปอาบนํ้าสักประเดี๋ยวหนึ่งจะมา อาตมาก็เข้าใจว่าเดี๋ยวหนึ่งคงไม่ได้แน่ เพราะพวกเราชอบ ไปกวนท่าน ก็เป็นความจริง ปรากฏว่ามีคุณหญิงเยาวมาลย์ บุนนาค กับคณะย่องไปคุยกับท่าน ท่าน จะอาบนํ้าได้ยังไง แต่ที่ไปนั่นเขาไปด้วยความเลื่อมใส สําหรับท่านผู้นี้ ไม่ต้องห่วง เรื่องธรรมะ ธรรมโมนี่ยกยอดให้เลยเรื่องระเบียบวินัย การรักษาศีลบริสุทธิ์อันนี้ทําได้ดี แนบเนียนมาก แล้วทํา ได้อย่างจริงใจ เป็นนักศรัทธาที่บอกไม่ถูก แต่ความจริงคณะของอาตมา ถ้าเป็นคณะแท้ๆ ไม่มีใคร เขาฝ่าฝืนพระธรรมวินัย เขาตั้งใจทําบุญด้วยกันจริงๆ เมื่อไปคุยกับท่าน ท่านก็ไปไม่ไหว ไม่ใช่คุยแต่คณะนี้คณะเดียว คนอื่นก็ย่องไปบ้าง อาตมา ก็เดาถูกว่าหลวงปู่คําแสนอาบนํ้าไม่ได้ จึงได้เดินทางไปหาท่าน มันประมาณ ๒ กิโล ยืดแข้งยืดขา สบายๆ ได้มีโอกาสเดิน พอไปถึงก็ปรากฏว่า คณะของพวกเรากลับแล้ว คือคุณหญิงเยาวมาลย์กลับ แล้ว แต่ว่ามีคนอีกหลายคณะกําลังนั่นแน่นขนัดที่ในกุฏิของท่าน ดูเอาเถอะ พระน่ะเป็นยังงี้ จะ อาบนํ้าสักหน่อยท่านก็อาบไม่ได้ เดินไปถึงแล้ว ทีแรกตั้งใจจะไม่ขึ้น ท่านก็เรียกขึ้นไป ก็เลยยอม ขึ้น เมื่อขึ้นแล้วก็คุยกัน ท่านบอกว่าท่านเพิ่งมาจากกรุงเทพฯ เพิ่งกลับมา องค์นี้มีอภิญญาสมาบัติ เป็นพิเศษ เก่งมาก วิธีเหาะของท่านไม่ต้องเข้าฌาน เป็นแต่เพียงเข้าแบ๊งค์ คือธนบัตร เข้าแบ็งค์ปั๊บ เอาแบ๊งค์ไปเข้าตู้ ตู้ที่เขาเก็บเงินค่าโดยสารเครื่องบิน เท่านั้นแหละ ฌานแบ๊งค์ขึ้นปั๊บ เหาะแป๊บคือ นั่งบนเครื่องบิน เครื่องบินก็เหาะมา เหาะแบบนี้สบาย ไม่มีคําว่าอวดอุตริมนุสธรรม ท่านคุยว่าเพิ่ง