ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

28 เข้าเส้นทางได้ต้องเดินทางไปอย่างประคับประคองเต็มที่ ขณะเดินทางเข้าไป คุณเฉิดศรี สุขสวัสดิ์ ณ อยุธยา หรือที่ท่านทั้งหลายจําได้ในนามคุณอ๋อย ภรรยาเจ้ากรมสื่อสารทหารอากาศ มองไปทาง ขวามือในทุ่ง เวลานั้นนํ้าเจิ่งไปหมดข้างๆ ทาง เพราะนํ้าเหนือมาแล้วมองแลไปเห็นลอมฟางมันกลม แกก็เลยปรารภขึ้นว่า แหมบ้านนี้เขาทําห้างเฝ้านากันแปลกๆ ทํากลมๆ ทุกคนในรถมองไป มองไม่ เห็นห้างเฝ้านาเห็นเป็นกลมๆ มันเป็นลอมฟาง คุณจันทร์นวลก็บอกมันไม่ใช่ห้างเฝ้านา เป็นลอม ฟาง เขายกกันขึ้นมาสูงเพราะนํ้าท่วมพื้น ยกพื้นหนีนํ้า เอาฟางเก็บไว้ให้พอควายกินในเวลาที่นํ้ามาก หนึ่งละผ่านไป พอเข้าไปถึงวัดส่งภาษากันล้งเล้งๆ ตามสมควร เวลาจะออกเดินทางกลับ ตาคนหนึ่ง แกบอกว่าแกอยู่กรุงเทพฯ แต่ว่าไปได้เมียข้างๆ นั้น แกก็ชี้ทางบอกให้ออกมาอีกทางหนึ่งทาง ตะวันตก เมื่อไปแล้วถึงสะพานให้เลี้ยวขวาข้ามสะพาน เดินทางไปอีกจะมีแยกให้เลี้ยวซ้าย คราวนี้ จะออกอําเภอสารภี แล้วก็มาตามนั้น แต่ความจริงที่กําหนดไว้น่ะไอ้ทางที่จะเข้าไปแยกที่สะพานน่ะ มันมีทางด้านตรงไปอีกทางหนึ่งเป็นทางสั้น แต่ว่าตาคนนั้นแกบอกเป็นทางยาวไป บอกผิดทางไป เขาบอกว่าวิ่งไปเดี๋ยวเดียวก็จะไปบรรจบทางเดิม แต่ที่ไหนได้ล่ะบรรดาท่านพุทธบริษัท กว่าจะ บรรจบทางเดิมได้เวลาก็เข้าไปถึงชั่วโมงครึ่ง ตั้งเวลาไว้ดู รถก็วิ่งเร็วไม่ได้ ทางก็แคบ ทางก็เลวแสน เลว ทีนี้จะไปถามใคร วิ่งๆ รถไปก็รู้สึกสงสัยก็ถามชาวบ้านบ้าง ถามเด็กบ้าง ถามว่าทางนี้ไปไหน พวกก็รายงานว่ายางเนิ้ง บ้างก็บอกว่าไปสารภี ยางเนิ้งสารภี ไอ้ยางเนิ้งนี่เขาจะแปลว่าอําเภอหรือ ยังไงก็ไม่ทราบ ก็น่ากลัว เพราะว่าลงสารภีนี่ อาตมาก็เลยบอกว่าถ้าถึงสารภีแล้วประเดี๋ยวก็พบกะจ่า ทีนี้คุณอะไรแกไปด้วย คุณสมจิต สาริกานนท์ คุณจันทรนวล แกก็เลยคิดว่า เอ ที่อาตมาบอกว่าถึง สารภีแล้วก็พบกับจ่า สมัยนี้กะจ่ามันหายาก แกก็เลยคิดว่าคงไปพบจ่าตํารวจหรือว่าจ่าทหาร แกก็คิด อยู่ตั้งนาน ระยะทางพอโผล่ออกมาแล้วเข้าทางยางเนิ้ง พอถึงเส้นทางแล้วแกถึงได้นึกได้ ไอ้กะจ่านี่ ไม่ใช่จ่าตํารวจหรือทหาร เป็นกะจ่าสําหรับตักแกง เวลานี้มันไม่มี นี่ก็สนุกดีเหมือนกัน พอโผล่ยางเนิ้งแล้ว ทีนี้เข้าเส้นทาง อาตมาก็คิดว่าการไปลําพูนนี่ จากลําพูนไปเชียงใหม่มัน ต้องเลี้ยวซ้าย แต่คุณจันทรนวลนี่แกเป็นคนสายเหนือแกบอกว่าเลี้ยวขวา เอา ไอ้เรานี่มันเป็นคน