ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

23 แต่เวลาจะไปเข้าจริงๆ แพทย์หญิงวีวรรณ คํานวณกิจ พันโทหญิงแห่งโรงพยาบาลพระ มงกุฎก็ส่งรถโฟล์คสีเหลือง รถประจําตําแหน่งกับเจ้าแอ้ดอีกคัน เขาซื้อไว้ให้เป็นรถประจําตําแหน่ง เขาซื้อไว้ให้น่ะคือเขาซื้อให้ใช้ ไอ้แบบนี้โก้ดี มีรถประจําตําแหน่งด้วย คือท่านเจ้าภาพซื้อรถให้ใช้ แต่ไม่ได้เอามาเก็บที่วัดหรอก ใครจะซื้อรถมาถวายที่วัดละ ไม่เอาหรอก อย่าง พ.ท.แพทย์หญิง วีวรรณ คํานวณกิจ น่ะ ซื้อรถไว้ ๒ คัน และอนุญาตให้ใช้ จะไปไหนบอกได้เลย จะเข้าป่าเข้ารกก็ เอาไปได้ ไปป่าประจวบ ไปป่าชุมพร ไปป่าเมืองกาญจน์ก็ให้ไป ป่าไหนก็ยอมให้ ให้รถไปให้ คนขับไปด้วย จ่ายสตางค์ค่านํ้ามันเสร็จ ถ้าใครซื้อถวายแบบนี้กี่คันก็รับ แล้วเก็บไว้ที่บ้านของท่าน อย่าเอามาไว้ที่วัด ห้ามเด็ดขาด อย่างนี้มันสบายไม่ต้องซ่อมไม่ต้องแซม แล้วคุณเฉิดศรี สุขสวัสดิ์ก็เป็นตั้วโผ นําขบวนไปกี่คันก็ไม่ทราบ ๕ คันละมั้ง ๕ คันรถบัส แล้วมีคณะไหน คณะจังหวัดพิจิตร คณะจังหวัดชลบุรี คณะจังหวัดระยอง คณะจังหวัดสุพรรณบุรี โอ๊ เยอะแยะ รถเก๋งบ้าง รถบัสบ้าง ตั้งขบวนแล้วยาวเกินกว่า ๑๐ กิโล แต่รถมันวิ่งห่างกันกี่วาก็ไม่ ทราบ ยาวเหยียด ไปกันซี วันที่ ๒๐ ออกเดินทาง อาตมาออกทางนี้ใครไปได้ก็ไป ไปยังไงก็ช่าง เรื่องไปไม่ห่วงกัน แต่ ก็หนักใจอยู่นิดหนึ่ง เพราะว่าเที่ยวก่อนโน้น ปรากฏว่าคราวหนึ่งไปจังหวัดน่าน ไปเยี่ยมทหารที่ จังหวัดน่าน กองพลม้า กลับมาแหนบรถหักที่งาว ต้องไปนอนเสียเวลา ครั้งหนึ่งไปนมัสการพระสุ ปฏิปันโน กลับมาแยกกันไป อาตมาแยกไปเชียงราย ชาวบ้านบรรดาพุทธบริษัททั้งหลายที่ไปด้วย กลับแค่เชียงใหม่ กลับมาปรากฏว่ารถคันหนึ่งถูกขว้างกระจกแตก นี่เป็นลีลาของคนร้าย คราวนี้ไม่ เอา เวลาจะไปก็ต้องเกณฑ์ป่าวหมู่เทวฤทธิ์ทั่วทิศา ตลอดเมืองแมนแดนนาค ประกาศมาว่าคณะของ ข้า ไปคราวนี้ขอให้ปลอดภัย ได้นี่มันกลอนของใคร ไม่มีใครเขาแต่งละแบบนี้ ว่ามันส่งเดช ที่พูดนี่ ไม่ได้เขียนหนังสือมา มันอีหลอกขล็อกแขล็กก็ขออภัยด้วย เรื่องการจะร่างมาพูดนี่ไม่เคยมีในชีวิต เวลาเทศน์เอาตําราไปอ่าน อ่านมันไม่ทันใจเลยปิดตําราว่ามันเอง งัดไส้งัดพุงออกมาเทศน์มันถึงจะ