ฤาษีทัศนาจร เล่ม ๔

20 กานดา อมาตยกุล ๒๐๐ บาท แล้วคุณชาลีนี เนียมสกุล ส่งไปอีก ๕๐๐ บาท เป็นระยะต้น นี่หลังจาก ไปนมัสการท่านมาแล้ว ในตอนก่อนนั้นถวายท่านไปสัก ๒ หมื่นได้ละมัง หลังจากนั้น ก็ทราบว่า ท่านสร้างทางขึ้นดอยตุง ดอยตุงนี่มันอยู่เขตประเทศไทยกับพม่าติดกัน เป็นภูเขาที่สูงสุดในด้าน เหนือ แต่ก็คงรองจากดอยอินทนนท์ ไม่สูงเท่าดอยอินทนนท์ แต่ก็น่าดูเหมือนกัน ขึ้นไปบนยอดเขา แล้วมองดูข้างล่างไม่เห็นรถ เพราะหมอกควัน คือเมฆมันบังตา เรียกว่าเป็นภูเขาที่สูงเลยเมฆลอย แต่ ว่าไม่เลยเมฆสูงสุดหรอก เมฆที่ลอยตํ่าสุด มันเลยขึ้นไปมาก ระยะทางขึ้นเขาลูกนี้ ๑๗ กิโล พระคุณ เจ้ารูปนี้ไปสร้าง ๒ เดือนเสร็จ โดยไม่ต้องใช้สตางค์ด้วย คือชาวเขาชาวป่าชาวดอยขึ้นท่านมาก เขา มาทํากัน เขาเอาข้าวเอาปลามากินด้วย ความจริงศรัทธาของชาวเหนือนี่ มีศรัทธาสูงมาก บ้านเราจะ ดายหญ้าสักนิดหนึ่งก็ต้องเสียสตางค์ บ้านเขาทําทางขึ้น ๑๗ กิโล ไม่ได้ใช้เงินสักบาท จะสร้างวิหาร ทานอะไรก็ตาม ถ้าเป็นสิ่งที่เขาทํากันได้ก็ไม่ต้องเสียสตางค์ ถ้าเกินวิสัยก็จ้างนายช่างมาบอก เขาก็ ทํากัน อย่างนี้น่าจะเป็นแบบฉบับ ก็เอาคนป่าเข้ามาเทียบกับใจคนเมือง อาตมาสร้างอะไรชิ้นหนึ่ง มันเป็นแสนๆ น่ะค่าแรงงาน อย่างเล็กๆ ก็เป็นหมื่นๆ ค่าแรงงาน แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อคนทั้งหลาย เขาต้องกินต้องใช้ เขาทําให้เราได้ แต่โดยเฉพาะ มีช่างอยู่ช่างหนึ่ง คือท่านกํานันเยี่ยม แห่งจังหวัด นครสวรรค์ รายการนี้ แรงงานของท่านถูกมาก อย่างพระอุโบสถในระยะแรก ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึง สวมช่อฟ้า มีช่าง ๒ – ๓ ช่างมารับ ๒ รายแรกรับ ๓ แสน ๕ หมื่นบาท แล้วอีกรายหนึ่งมารับ ๓ แสน ๘ หมื่นบาท แต่ว่าท่านกํานันเยี่ยมรับ ๒ แสน ๕ หมื่นบาท ราคาตํ่ากว่ากันแสนบาทเศษ นี่ก็ถือ ว่าท่านทําบุญด้วย ขอบรรดาท่านท่านทั้งหลายช่วยกันอนุโมทนาความดีของท่าน ตานี้ เมื่ออาตมาไปดอยตุงขึ้นไปทําประทักษิณพระธาตุบนนั้น มีพระเจดีย์อยู่ ๒ องค์ มีวิหาร อยู่ ๑ องค์ เดินไปเดินมา เดินมาแล้วก็เดินไป เรื่องนี้คุยกันไว้แล้วในเล่มก่อน ก็ปรากฏว่าเห็นภาพ พระ แล้วก็ได้ยินเสียง ท่านบอกว่าให้ช่วยสร้างวิหารหลวงสัก ๑ หลัง ถามว่าราคาเท่าไหร่ ท่านบอก ว่าราคาแสนบาท ก็รับปากกับท่าน ว่าจะบอกบรรดาญาติโยมพุทธบริษัทให้ ก็เลยถามต่อไปว่า บนนี้ มีวิหารอยู่แล้ว ๑ หลัง จะสร้างตรงไหน ท่านบอกว่าไม่ใช่ ที่ดอยกิตจิที่หลวงปู่ชุ่ม โพธิโกจะสร้าง